De ontwikkeling in de geschiedenis van Cordoba begint halverwege de achtste eeuw. Cordoba was net als de rest van Andalusië toen in Moorse handen en Abd ar-rahman I reed rond die tijd de stad binnen. Met hem begon de ontwikkeling van de oude handelsstad tot één van de meest vrije en rijke meteropolen van de Oude Wereld.

Abd ar-Rahman I nam de heerschappij over de gehele regio rond Córdoba op zich en veranderde haar in een onafhankelijk emiraat, hieruit ontstond later het kalifaat Al-Andaluz.
De stad had rond die tijd al een multiculturele bevolking en bestond onder andere uit Arabieren, Berbers en West-Goten. Door al deze verschillende bevolkingsgroepen samen te smelten tot één had een bijkomend voordeel. Door hun verschillende afkomst konden ze verschillende talenten combineren. Dit resulteerde onder andere in de beroemde Moorse tegels, de aanleg van prachtige oriëntaalse tuinen, productie van schitterende geweven zijden doeken en het kweken van bijvoorbeeld citrusvruchten en verschillende soorten groenten.

Na de dood van Abd ar-Rahman in 788 gingen zijn opvolgers door met de verdere ontwikkelinig van Córdoba, het groeide geleidelijk aan uit tot het economisch en kenniscentrum van de Wereld. De kennis die aanwezig was zorgden er in die tijd onder andere voor dat Córdoba voorop liep met inzage in de geneeskunst en dat de ziekenhuizen als de beste bekend stonden.
In de tiende eeuw had Córdoba maar liefst rond het miljoen inwoners. (tegenwoordig ligt dit aantal onder de 400.000) Córdoba had toen de status dat het een prachtige stad was, met veel scholen, badhuizen, bibliotheken, ziekenhuizen en erg veel ambachtslieden allemaal binnen de poorten van de stad. Het was in de loop der jaren alleen maar meer en meer een kenniscentrum geworden.

Ook in de tegenwoordige tijd is Córdoba nog steeds een lust voor het oog. Het inwoneraantal en het toonaangevende kenniscentrum is wel achteruitgegaan. Maar ook tegenwoordig is het nog erg goed toeven in Cordóba. Zowel voor de inwoner als de toerist.